қамытқақты — сын. Қамытқа көп түсіп, әбден қалжыраған, арықтаған көлік (ат, өгіз т.б.). Соқада қ а м ы т қ а қ т ы боп жүрген арық аттар, әлі де жілігіне май жүгіре қоймаған көтерем өгіздер (Қ.Жұмаділов, Таңғ. дүние, 386). Олар ала жаздай мая мая шөпті қотан… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
қамыт күпі — Мақтасы қалың салынған шапан … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қамыт-доға — зат. Арбаға яки шанаға жегілетін аттың әбзел саймандары … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қамыт — 1 (Жамб., Қорд.) арба астындағы алдыңғы, артқы дөңгелектерді байланыстыратын, бел ағашты қысып тұратын темір 2 (Тау., Қош.) қамдайтын нәрсе, дайындайтын, ескеретін нәрсе. Шүй бойында қысқа қ а м ы т шөп пен отын (Тау., Қош.) 3 (Ақт., Шалқ.; Қ… … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қамыт-сайман — зат. Арбаға яки шанаға жегілетін аттың әбзелдері: доға, шілия, ершік, божы т.б … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
қамыт жеу — (Гур., Маңғ.) қам жеу … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
қамыт қылу — (Гур., Маңғ.) қам қылу. Олар да өзінің өлмеске қ а м ы т ы н қ ы л м а с дейсің бе? Бір сәті болар (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
омырау қамыт — (Гур., Маңғ.) түйе қамыттың желкелігі. О м ы р а у қ а м ы т түйенің иығында тұрады (Гур., Маңғ.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
өгіз қамыт — (Рес., Орын.; Ақт., Тем.; Гур., Есб.) мойынтұрық, өгіздің мойын ағашы. Ө г і з қ а м ы т т ы да жасай беремін (Орын., Бөр.). Ө г і з қ а м ы т т ы ң сынып қалғанын қарашы (Гур., Есб.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
ат — I зат. Тоғызқұмалақтағы жүрілетін ұяны «ат» деп атайды (Ө. Жолымбетов, Айгөлек, 49). II Ат айналғысыз. Жиі отырған, өте тығыз орналасқан. Атақты рулары – қалың Қаржас, а т а й н а л ғ ы с ы з Айдабол, Күлік, Тұмар (Н. Баяндин.., Дала., ). Ат арба … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
